Ένα ολιγόλεπτο ντοκιμαντέρ-πορτραίτο, μέσα από το οποίο μας συστήνεται η καταξιωμένη ομποΐστα, Ισιδώρα Κοψιδά.

Μικρού μήκους ντοκιμαντέρ, βασισμένο στον Κινηματογράφο της Παρατήρησης. Μια προσωπογραφία του επιστάτη του Βρετανικού Νεκροταφείου της Κέρκυρας , κ. Γιώργο Ψάιλα. Παρουσιάζεται η καθημερινή ζωή του επιστάτη, αναφέρονται και σχολιάζονται από τον ίδιο οι σημαντικότερες στιγμές της ζωής του καθώς και οι προβληματισμοί του για τη ζωή και το θάνατο.

Η "Κατασκευή" καταγράφει την πρόβα της ομάδας σύγχρονου χορού και ακροβασίας "Κι όμΩς κινείται" καθώς προετοιμάζεται για μια θεατρική παράσταση που θα κινηματογραφηθεί. Πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του δεύτερου lockdown στην Αθήνα μέσα σε ένα κλίμα γενικής αβεβαιότητας ως προς τον προγραμματισμό και την πραγματοποίηση δια ζώσης παραστάσεων. Στην "Κατασκευή" καταγράφεται με αυθόρμητο και αποσπασματικό τρόπο η επαναφορά των σωμάτων σε συνθήκες πρόβας, η ανάγκη για επικοινωνία και επανασύνδεση, καθώς και η ανάμνηση του μοιράσματος με τους θεατές που ακόμη διατηρεί την ελπίδα.

Το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται τη σχέση που μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε δύο διαφορετικά είδη μουσικής (Κλασικής και Ηλεκτρονικής), σκιαγραφώντας παράλληλα το πορτρέτο μιας επαγγελματία Μουσικού και καθηγήτριας Βιόλας στο Μουσικό Σχολείο Αθηνών.

Ένας νεαρός ποδηλάτης εξηγεί τους λόγους που τον κάνουν να ασχολείται με αυτό το άθλημα. Περιγράφει τις δυσκολίες και τις ωραίες στιγμές που του προσφέρει το ποδήλατο.

Η πρωινή ρουτίνα ενός νέου.

Είναι Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 1943 και η μικρή πόλη των Καλαβρύτων πυρπολείται από το κατοχικό στρατό της ναζιστικής Γερμανίας, ενώ ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός,
συγκεντρωμένος σε έναν κοντινό λόφο αφανίζεται από τα πυρά. Αυτό το έγκλημα πολέμου θα καταγραφεί στην ιστορία, μαζί με τη σφαγή της Μεραρχίας Άκουι, ως η μεγαλύτερη μαζική δολοφονία στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Τρεις άνδρες που έζησαν αυτά τα γεγονότα ως παιδιά, κλειδωμένοι με τα υπόλοιπα παιδιά, τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους στο δημοτικό σχολείο των Καλαβρύτων, θυμούνται αυτήν την τραυματική εμπειρία.

Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί έναν νέο που συλλέγει άχρηστες, για τους πολλούς, ηλεκτρονικές συσκευές. Γι’ αυτόν, μια χαλασμένη σκούπα ή μια σκουριασμένη σόμπα είναι ευκαιρία για να εξερευνήσει τον «εσωτερικό μικρόκοσμό» της, που αποτελείται από σύνθετα κυκλώματα, μοτέρ και ηλεκτρονικά συστήματα, και να τη μεταποιήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να αποκτήσει ξανά ζωή.

Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τη Λία, με τις αδέσποτες γάτες της Πλάκας και την Τούλα, τη θηλυκή σκυλίτσα που ζει στο Πεδίον του Άρεως. Η Λία αγαπάει και φροντίζει τα ζώα. Καθημερινά κυκλοφορεί με τροφή στην τσάντα της και ταίζει όποιο ζωάκι συναντήσει.

Ο ζωγράφος Πάρις Χατζηγιάννης, στο ατελιέ του, μιλάει για τον εαυτό του και τη ζωγραφική.