Το βίντεο αυτό δημιουργήθηκε στο πλαίσιο εργασίας για το μάθημα τέχνης των τεχνικών εικόνων.Ονομάστηκε lockdown καθώς διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας και παρουσιάζει δύο παράλληλες ζωές ανθρώπων και πώς ο καθένας τους βιώνει τον εγκλεισμό. Η ιδέα, τα πλάνα και το μονταζ είναι της Μαρκέλλας φλοκα και την μουσική την επιμελήθηκε εξ ολοκλήρου ο Δημήτρης Παντελης.

Η Ελπινίκη και το πάθος της για το τραγούδι και το φλάουτο.

Ο Δημήτρης Μπέσιος ασχολείται με τον μοντελισμό πάνω από 45 χρόνια και απαντάει σε ερωτήσεις σχετικά με το χόμπι του.

Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία εκπονήθηκε στα πλαίσια της ολοκλήρωσης του μεταπτυχιακού προγράμματος του τμήματος Τεχνών ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου.
Η μελέτη του θέματος θα είναι τα γεγονότα και τα δεδομένα με αφορμή την συμπλήρωση 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
Η παρούσα εργασία σκοπό έχει να εμπλουτίσει το θεωρητικό πλαίσιο μελέτης. Η δομή της βασίζεται σε στοιχεία τα οποία έχω συλλέξει (σπάνιο φωτογραφικό υλικό, επιστολές, κα), από τα Δημόσια αρχεία του Κράτους, το Μουσείο Καποδίστρια αλλά και την Αναγνωστική εταιρεία.

Ντοκιμαντέρ παρατήρησης: Πρόσωπα και καθημερινότητα στην πόλη της Κέρκυρας πριν τον covid 19.

Η "Κατασκευή" καταγράφει την πρόβα της ομάδας σύγχρονου χορού και ακροβασίας "Κι όμΩς κινείται" καθώς προετοιμάζεται για μια θεατρική παράσταση που θα κινηματογραφηθεί. Πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του δεύτερου lockdown στην Αθήνα μέσα σε ένα κλίμα γενικής αβεβαιότητας ως προς τον προγραμματισμό και την πραγματοποίηση δια ζώσης παραστάσεων. Στην "Κατασκευή" καταγράφεται με αυθόρμητο και αποσπασματικό τρόπο η επαναφορά των σωμάτων σε συνθήκες πρόβας, η ανάγκη για επικοινωνία και επανασύνδεση, καθώς και η ανάμνηση του μοιράσματος με τους θεατές που ακόμη διατηρεί την ελπίδα.

Η πρωινή ρουτίνα ενός νέου.

Το πορτρέτο ενός νέου, μοναχικού ανθρώπου που βρίσκεται σε μια ξένη χώρα και η μόνη του παρηγοριά είναι το τσιγάρο. Παρουσιάζεται η καθημερινότητά του κατά την οποία ζει με τα απαραίτητα και περιπλανιέται στην πόλη. Η θλίψη του προέρχεται από το γεγονός ότι βρίσκεται μόνος του χωρίς την οικογένεια του.

Tον Οκτώβριο του 2020 η κυβέρνηση της Πολωνίας ανακοίνωσε την σχεδόν καθολική απαγόρευση των αμβλώσεων. Ακολούθησαν καθημερινές πορείες διαμαρτυρίας μέχρι η κυβέρνηση να παγώσει τον νόμο. Δύο γυναίκες μιλούν για τη δική τους συμμετοχή στα γεγονότα και τα συναισθήματα τους για τις αποφάσεις της κυβέρνησης.

Είναι Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 1943 και η μικρή πόλη των Καλαβρύτων πυρπολείται από το κατοχικό στρατό της ναζιστικής Γερμανίας, ενώ ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός,
συγκεντρωμένος σε έναν κοντινό λόφο αφανίζεται από τα πυρά. Αυτό το έγκλημα πολέμου θα καταγραφεί στην ιστορία, μαζί με τη σφαγή της Μεραρχίας Άκουι, ως η μεγαλύτερη μαζική δολοφονία στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Τρεις άνδρες που έζησαν αυτά τα γεγονότα ως παιδιά, κλειδωμένοι με τα υπόλοιπα παιδιά, τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους στο δημοτικό σχολείο των Καλαβρύτων, θυμούνται αυτήν την τραυματική εμπειρία.