Πορτρέτο Ηλικιωμένης

Το ντοκιμαντέρ εστιάζει στην προσωπικότητα και την καθημερινή ζωή μιας ηλικιωμένης γυναίκας παρατηρώντας την μέσα στον προσωπικό της
χώρο.
Σχετικά Έργα
Το θέμα του ντοκιμαντέρ είναι η γιαγιά μου η Αρετή. Έχω το όνομά της. Είναι πολύ απλός και γλυκός άνθρωπος. Θέλει πάντα να μας φροντίζει, να μας προσέχει και να μας ταΐζει.
Μια περιπλάνηση στην ιστορία του Λαζαρέτο, της έρημης βραχονησίδας κοντά στην πόλη της Κέρκυρας που λειτούργησε επί αιώνες ως λοιμοκαθαρτήριο και τόπος εκτέλεσης πολιτικών κρατουμένων στον Εμφύλιο, μέσα από θραυσματικές μαρτυρίες και πρωτότυπες πηγές που συνδέονται αντιστικτικά ή συνομιλούν η μια με την άλλη σκιαγραφώντας την ταυτότητα του τόπου.
Ο ζωγράφος Πάρις Χατζηγιάννης, στο ατελιέ του, μιλάει για τον εαυτό του και τη ζωγραφική.
Το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται τη σχέση που μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε δύο διαφορετικά είδη μουσικής (Κλασικής και Ηλεκτρονικής), σκιαγραφώντας παράλληλα το πορτρέτο μιας επαγγελματία Μουσικού και καθηγήτριας Βιόλας στο Μουσικό Σχολείο Αθηνών.
Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία εκπονήθηκε στα πλαίσια της ολοκλήρωσης του μεταπτυχιακού προγράμματος του τμήματος Τεχνών ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου.
Η μελέτη του θέματος θα είναι τα γεγονότα και τα δεδομένα με αφορμή την συμπλήρωση 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
Η παρούσα εργασία σκοπό έχει να εμπλουτίσει το θεωρητικό πλαίσιο μελέτης. Η δομή της βασίζεται σε στοιχεία τα οποία έχω συλλέξει (σπάνιο φωτογραφικό υλικό, επιστολές, κα), από τα Δημόσια αρχεία του Κράτους, το Μουσείο Καποδίστρια αλλά και την Αναγνωστική εταιρεία.
Σύντομο πορτρέτο ενός νέου ατόμου με καλλιτεχνικές και υπαρξιακές ανησυχίες.
Η "Κατασκευή" καταγράφει την πρόβα της ομάδας σύγχρονου χορού και ακροβασίας "Κι όμΩς κινείται" καθώς προετοιμάζεται για μια θεατρική παράσταση που θα κινηματογραφηθεί. Πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του δεύτερου lockdown στην Αθήνα μέσα σε ένα κλίμα γενικής αβεβαιότητας ως προς τον προγραμματισμό και την πραγματοποίηση δια ζώσης παραστάσεων. Στην "Κατασκευή" καταγράφεται με αυθόρμητο και αποσπασματικό τρόπο η επαναφορά των σωμάτων σε συνθήκες πρόβας, η ανάγκη για επικοινωνία και επανασύνδεση, καθώς και η ανάμνηση του μοιράσματος με τους θεατές που ακόμη διατηρεί την ελπίδα.
Η ταινία αναφέρεται στην εποχή της υγειονομικής κρίσης του κορονοϊού, έπειτα από την επιβολή των περιοριστικών μέτρων. Παρατηρεί και καταγράφει την καθημερινότητα στην πόλη της Κέρκυρας λίγο πριν τις γιορτές. Εστιάζει στο τυχαίο που διέπει την καταγραφή της πραγματικότητας, στις αντιθέσεις και την παραδοξότητα αυτής. Προσπαθεί να αποδώσει μια ατμόσφαιρα αποπνικτική που έχει σημαντικό αντίκτυπο στον τρόπο ζωής και τη ψυχολογία των ανθρώπων.
Είναι Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 1943 και η μικρή πόλη των Καλαβρύτων πυρπολείται από το κατοχικό στρατό της ναζιστικής Γερμανίας, ενώ ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός,
συγκεντρωμένος σε έναν κοντινό λόφο αφανίζεται από τα πυρά. Αυτό το έγκλημα πολέμου θα καταγραφεί στην ιστορία, μαζί με τη σφαγή της Μεραρχίας Άκουι, ως η μεγαλύτερη μαζική δολοφονία στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Τρεις άνδρες που έζησαν αυτά τα γεγονότα ως παιδιά, κλειδωμένοι με τα υπόλοιπα παιδιά, τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους στο δημοτικό σχολείο των Καλαβρύτων, θυμούνται αυτήν την τραυματική εμπειρία.
Μικρού μήκους ντοκιμαντέρ, βασισμένο στον Κινηματογράφο της Παρατήρησης. Μια προσωπογραφία του επιστάτη του Βρετανικού Νεκροταφείου της Κέρκυρας , κ. Γιώργο Ψάιλα. Παρουσιάζεται η καθημερινή ζωή του επιστάτη, αναφέρονται και σχολιάζονται από τον ίδιο οι σημαντικότερες στιγμές της ζωής του καθώς και οι προβληματισμοί του για τη ζωή και το θάνατο.












