Συμφωνία πόλης που επικεντρώνεται στους ανθρώπους, στις μεταξύ τους σχέσεις, τις συμπεριφορές τους, τις συνήθειές τους, την επαφή τους με την πόλη και πώς όλα τα παραπάνω έχουν επηρεαστεί από τη συνθήκη της απαγόρευσης της κυκλοφορίας, της υποχρεωτικής χρήσης μάσκας, της αστυνόμευσης και της επιτήρησης.

Είναι Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 1943 και η μικρή πόλη των Καλαβρύτων πυρπολείται από το κατοχικό στρατό της ναζιστικής Γερμανίας, ενώ ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός,
συγκεντρωμένος σε έναν κοντινό λόφο αφανίζεται από τα πυρά. Αυτό το έγκλημα πολέμου θα καταγραφεί στην ιστορία, μαζί με τη σφαγή της Μεραρχίας Άκουι, ως η μεγαλύτερη μαζική δολοφονία στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Τρεις άνδρες που έζησαν αυτά τα γεγονότα ως παιδιά, κλειδωμένοι με τα υπόλοιπα παιδιά, τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους στο δημοτικό σχολείο των Καλαβρύτων, θυμούνται αυτήν την τραυματική εμπειρία.

Το ντοκιμαντέρ σκιαγραφεί το πορτρέτο ενός ανθρώπου, δίνοντας έμφαση σε μια συγκεκριμένη πτυχή του εαυτού του, δηλαδή την ενασχόληση
του με την αυτοσχεδιαστική μουσική.

Η πηγή των δακρύων: Ένας τόπος σημαντικός ήδη από την περίοδο που οι Άραβες βρίσκονταν στην περιοχή. Μέσω της πηγής υδροδοτούταν όλη η περιοχή της Ανδαλουσίας φτάνοντας μέχρι τη Μαδρίτη. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Federico Garcia Lorca οδηγείται εκεί και εκτελείται. Το έργο του τροφοδότησε με τη σειρά του ολόκληρη την Ισπανία και διαδόθηκε και στον υπόλοιπο κόσμο. Στο ντοκιμαντέρ μπλέκονται γεγονότα της ζωής του με δραματοποιημένα αποσπάσματα από το έργο του, με στόχο το Duende (όπως έλεγε και ο ίδιος), την πεμπτουσία των πραγμάτων.

Πορτρέτο του Αντώνη, ενός άστεγου που ζει στην παλιά πόλη της Κέρκυρας.

Οπτική διερεύνηση και τεκμηρίωση της σφαγής χοίρων.

Η εξιστόρηση των βασικών αλλαγών, κατά την διάρκεια του 2020, στη ζωή ενός μέσου ανθρώπου. Οι στερήσεις, οι προσαρμογές, μα και οι απώλειες που υπέστη κατά τη διάρκεια μιας τόσο παράξενης χρονιάς. Όλα αυτά μέσα από την οπτική των καθημερινών του ενασχολήσεων εντός μιας ημέρας.

Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί έναν νέο που συλλέγει άχρηστες, για τους πολλούς, ηλεκτρονικές συσκευές. Γι’ αυτόν, μια χαλασμένη σκούπα ή μια σκουριασμένη σόμπα είναι ευκαιρία για να εξερευνήσει τον «εσωτερικό μικρόκοσμό» της, που αποτελείται από σύνθετα κυκλώματα, μοτέρ και ηλεκτρονικά συστήματα, και να τη μεταποιήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να αποκτήσει ξανά ζωή.

Πορτρέτο της Δήμητρας Σαμαρά, μιας ταλαντούχας σχεδιάστριας μόδας που μόλις πριν λίγα χρόνια αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρο της. Μια μεγάλη ατυχία της ζωής της την οδήγησε να γίνει αυτό που ονειρευόταν καθώς ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσει το μεγάλο σοκ ήταν να καταφύγει στο πάθος της. Μέσα από τη δημιουργία ενός φορέματος, από το μηδέν έως την τελική του μορφή, παρακολουθούμε μια παράλληλη εξέλιξη, την εξέλιξη της ίδιας, όπως την αφηγείται, αλλά και του κόκκινου φορέματος.

Ένα ολιγόλεπτο ντοκιμαντέρ-πορτραίτο, μέσα από το οποίο μας συστήνεται η καταξιωμένη ομποΐστα, Ισιδώρα Κοψιδά.