Ένα πειραματικό εργαστήριο πραγματοποιήθηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κέρκυρας, το Μάιο του 2019. Το εργαστήριο σχεδιάστηκε πάνω στο πλαίσιο της διεπιστημονικής μάθησης και της συμμετοχικής τέχνης, βασίστηκε στο Maker Culture και στην εκπαίδευση STEAM, επιθυμώντας να αναδείξει την σημασία της τέχνης και της επιστήμης στην εκπαίδευση. Οι συμμετέχοντες, παιδιά και έφηβοι 11-15 ετών ξεναγήθηκαν αρχικά στο σημαντικό έκθεμα του Αρχαιολογικού Μουσείου της Κέρκυρας, το αέτωμα της Άρτεμης-Γοργούς και γνώρισαν τον μύθο που το περιβάλλει. Σε δύο ομάδες τα παιδιά έφτιαξαν:
1. ηλεκτρονικά κυκλώματα για την παραγωγή ήχων μέσω φωτοαντίστασης και αγώγιμης μελάνης και
2. Αγώγιμα σχέδια με αφορμή το αέτωμα.
Οι δύο ομάδες συνδύασαν τα έργα τους σε διαδραστικές εγκαταστάσεις, όπου τα κυκλώματα και οι αισθητήρες "διαβάζουν" τονικές διαβαθμίσεις και γραμμές από τα σχέδια. Η video-καταγραφή καταδεικνύει την εμβύθιση των συμμετεχόντων στην εμπειρία.

Το "Where Do I Exist?" είναι είναι η δημιουργία ενός εικονικού χώρου που αναζητά την σχέση μεταξύ των δύο κόσμων εικονικού και πραγματικού. Το έργο είναι αποτέλεσμα της σχέσης των περισσότερων ανθρώπων με τα social media κυρίως κατά την περίοδο της πανδημία. Γίνεται μία αναζήτηση για το πως θα μπορούσαμε να υπάρξουμε απελευθερωμένοι από το σώμα μας και τι θα σήμαινε αυτό για έννοιες όπως η ταυτότητα του φύλου, το άγγιγμα και ο θάνατος. Θα μπορούσαμε να απελευθερωθούμε και από αυτά πλησιάζοντας σε μία εικονική ύπαρξη; Ο κάθενας μπορεί να είναι μέρος του έργου είτε βλέποντας τον εαυτό του σε αυτό είτε κάνοντας ένα hashtag στο twitter με την λέξη #immaterial.

Πρόκειται για μία Διαδραστική Εγκατάσταση η οποία πραγματεύεται τα ζητήματα του μεταναστευτικού , των πολέμων και της παρακολούθησης των πολιτών σε παγκόσμια κλίμακα.

Ξεκινώντας με το λογοπαίγνιο του τίτλου- το οποίο συσχετίζει τον Εγκέφαλο (Brain) με τον Λαβύρινθο (Labyrinth)- η πολυκάναλη βίντεο–εγκατάσταση BRAIN_RINTH επιχειρεί μια ποιητική χαρτογράφηση των λειτουργιών του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη μνήμη, μέσα από διεπιστημονικές προσεγγίσεις που αφορούν στην τέχνη, την ιατρική και την τεχνολογία.
Το βίντεο ξεκινά με ένα Άλφα για να ολοκληρωθεί με ένα Ωμέγα, ενώ την αρχική σιωπή ακολουθεί ένας καταιγισμός άναρχων εικόνων, καθώς ένας εγκέφαλος σε έναν παροξυσμό ανασύρει μνήμες από το παρελθόν, για να καταλήξει και πάλι στη σιωπή.
Η ποιητική χαρτογράφηση ενός ανθρώπινου εγκέφαλου αντλεί υλικό από προσωπικά βιώματα με αφορμή ένα σώμα σε κρίση και ταυτόχρονα αναρωτάται: Λόγω του σοκ ενός τραύματος, η κατανόηση της λειτουργίας του σώματος, αλλά και της ίδιας της φύσης- πάνω στην οποία εναγωνίως προσπαθούμε να επιβληθούμε- μοιάζει απεγνωσμένη και αγχωτική. Αν λοιπόν, σταθούμε απέναντι στη φύση κρατώντας την απόσταση μιας αισθητικής ουδετερότητας, μήπως αυτό την κάνει να μοιάζει λιγότερο τρομακτική ;

Ταινία εμψύχωσης μικρού μήκους.

Το έργο εστιάζει το βλέμμα του θεατη σε κοντινά πλάνα λουλουδιών ως στοιχεία της ομορφιάς της φύσης και της ψυχικής ανάτασης που δημιουργείται από την επαφή μαζί της.

Έργο Βίντεο. 39 πρόσωπα διαφορετικών ηλικιών που ζουν στο ίδιο μέρος καλούνται να καθίσουν μπροστά σε μια μαύρη πόρτα για να μιλήσουν για το αγαπημένο τους αντικείμενο και σε τι θα μεταμορφώνονταν με αυτό. Το βίντεο καταγράφει τις σιωπές πριν, μετά ή κατά τη διάρκεια του λόγου.

Δημιουργία ομαδικής εγκατάστασης με τίτλο Διασταυρούμενοι Κόσμοι. Η εγκατάσταση θέτει ερωτήματα σχετικά με την πολυμορφικότητα και τη δυναμική του ψηφιακού κόσμου, τα όρια και τις δυνατότητες της τεχνολογίας και το πώς αυτή αλληλεπιδρά και μεταπλάθει τη σύγχρονη ζωή, δημιουργώντας νέα ερεθίσματα και μια εκ νέου θεώρηση της καθημερινότητας.

Το Phoenix αποτελεί την αναγέννηση των προσφύγων. Είναι ότι απέμεινε από την μεγάλη φωτιά στη δομή της Μόριας.

Έργο καθρέπτης που αλληλεπιδρά με το "Me myself & ai" της Σόφης Μουτάφη. Η δημιουργία αυτού του έργου προκύπτει από τη συνεργασία ανθρώπου και μηχανής, κάτι που το τοποθετεί στην τομή αυτών των δύο μεγάλων συνόλων.