Το συγκεκριμένο έργο αποτελείται από πολλαπλές βιντεοσκοπημένες κυλίσεις προς τα κάτω (scroll down) γνωστών μέσων κοινωνικής δικτύωσης από κινητό τηλέφωνο (smart phone) οι οποίες προβάλλονται σε οριζόντια διάταξη και με συνεχόμενη ροή. Σε δεύτερη ανάγνωση και αφού ο θεατής απομακρυνθεί από την επί μέρους πληροφορία συνειδητοποιεί ότι σε όλη την έκταση του το βίντεο σχηματίζεται η ελληνική σημαία. Το έργο επιχειρεί να θέσει ερωτήματα που αφορούν τη διαρκώς αυξανόμενη χρήση, που καταλήγει κατάχρηση, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην ελληνική καθημερινότητα. Λειτουργώντας άλλοτε ως μέσα επικοινωνίας και ενημέρωσης και άλλοτε ως εργαλεία χειραγώγησης, τα αποκαλούμενα social media απασχολούν και επηρεάζουν έντονα το κοινωνικό σύνολο, ενώ οι δημοσιεύσεις των πολλαπλών χρηστών τους αποτελούν πλέον αναπόσπαστο τμήμα του σύγχρονου (ψηφιακού) δημόσιου χώρου.

Την ώρα που ο παρατηρητής βρίσκεται μπροστά σε ένα έργο τέχνης και προσπαθεί να το καταλάβει, μπαίνει συνειδητά σε μια διαδικασία αναγνώρισης. Αυτό το επιτυγχάνει διότι ο εγκέφαλος αναγνωρίζει στο έργο τη σχέση μεταξύ κάποιων σχημάτων ή χρωμάτων και, αυτόματα, τα επαναφέρει στην μνήμη του. Αυτή η διαδικασία επιφέρει τις κατάλληλες συνθήκες για την δημιουργία νέων νευρωνικών επισυνάψεων. Χρησιμοποιώντας αυτές τις σταθερές, ο καλλιτέχνης προτείνει μια οπτικοακουστική performance με παρεμβολή του ήχου στην εικόνα σε πραγματικό χρόνο.

Ένα πειραματικό εργαστήριο πραγματοποιήθηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κέρκυρας, το Μάιο του 2019. Το εργαστήριο σχεδιάστηκε πάνω στο πλαίσιο της διεπιστημονικής μάθησης και της συμμετοχικής τέχνης, βασίστηκε στο Maker Culture και στην εκπαίδευση STEAM, επιθυμώντας να αναδείξει την σημασία της τέχνης και της επιστήμης στην εκπαίδευση. Οι συμμετέχοντες, παιδιά και έφηβοι 11-15 ετών ξεναγήθηκαν αρχικά στο σημαντικό έκθεμα του Αρχαιολογικού Μουσείου της Κέρκυρας, το αέτωμα της Άρτεμης-Γοργούς και γνώρισαν τον μύθο που το περιβάλλει. Σε δύο ομάδες τα παιδιά έφτιαξαν:
1. ηλεκτρονικά κυκλώματα για την παραγωγή ήχων μέσω φωτοαντίστασης και αγώγιμης μελάνης και
2. Αγώγιμα σχέδια με αφορμή το αέτωμα.
Οι δύο ομάδες συνδύασαν τα έργα τους σε διαδραστικές εγκαταστάσεις, όπου τα κυκλώματα και οι αισθητήρες "διαβάζουν" τονικές διαβαθμίσεις και γραμμές από τα σχέδια. Η video-καταγραφή καταδεικνύει την εμβύθιση των συμμετεχόντων στην εμπειρία.

Ένας επαγγελματίας ηλεκτρολόγος δούλει στην βίλα ενώς πλούσιου επαγγελματία ηθοποιού. Ο ηλεκτρολόγος ταυτόχρονα είναι και ερασιτέχνης ηθοποιός θεάτρου. Η αγάπη για το θέατρο του ερασιτέχνη αποδεικνύεται πολύ μεγάλη καθώς όπου και αν βρεθεί προσπαθεί να μάθει τα λόγια του, ενώ ο επαγγελματίας ηθοποιός προσπαθεί να βγάλει χρήματα.

Το έργο αποτελεί ένα Video art με στοιχεία performance και εικαστικής εγκατάστασης στο δημόσιο χώρο.

Ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει χάσει την ταυτότητά του και το μόνο που γνωρίζει είναι πως είναι δημοσιογράφος, επισκέπτεται μία περίεργη χώρα, η οποία απαγορεύει δια νόμου το χαμόγελο. Μέσα σε αυτήν την χώρα αισθάνεται πως χάνεται μέσα σε μία δυστοπία αποτελούμενη από αυτοκαταστροφικούς ανθρώπους που καταδικάζουν τελείως το χαμόγελο. Σε αυτήν την χώρα ζει πολλές προσωπικές ιστορίες που τον κάνουν να ξεχνάει ποιος είναι ο στόχος του σαν άνθρωπος αλλά και να ξεχνάει πώς είναι ένας άνθρωπος. Θα καταφέρει τελικά να βγει από αυτό το αδιέξοδο;

ντοκιμαντέρ - Αφήγηση Χριστίνα Κομπλίτση

Μια σκέψη πάνω σε σε όλα αυτά που δεν ακούμε, μέχρι να μην μπορούμε παρά να ακούμε. Ένα animation με πρωταγωνιστή ένα πλάσμα που ακροβατεί ανάμεσα στις λέξεις που τη στοιχειώνουν.

Οι μύθοι είναι ζωντανές ιστορίες που επιβιώνουν στο πέρασμα των χρόνων, βιώνουν τις αλλαγές, προσαρμόζονται, αλλά συνεχίζουν να προσφέρουν υλικό προς στοχασμό, έρευνα και δημιουργία. Η διαδραστική οπτικοακουστική θεατρική performance INRIRI θέτει ζητήματα μεταφοράς ενός αρχετυπικού μύθου σε μία πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη εποχή με στοιχεία σωματικού θεάτρου και ενσωματωμένη διαδραστική τεχνολογία στο χώρο. Μέρος της ιστορίας ένας μύθος της Καραϊβικής που μεταμορφώνει το σώμα, ένας τρυποκάρυδος και νέες τεχνολογίες στο χώρο.

Η προσέγγιση σύνθεσης βασίζεται στην ενσωμάτωση πολιτισμικών στοιχείων και ψηγμάτων παράδοσης σε έργα ηλεκτροακουστικά. Χαράσσοντας μια γραμμική (νοητή) αφήγηση, θέλησα να καταδείξω μια ενότητα, μια φαντασιακή κοινότητα, που χαρακτηρίζει τον πολιτισμό των Ρομά, παρά τις υβριδικές, πολύπλοκες και ποικίλες παραδόσεις των ανθρώπων τους που ζουν σε διάφορες χώρες ανά την Ασία και την Ευρώπη. Πίσω από τη δημιουργία του κομματιού, βρίσκεται το σκεπτικό (με την μορφή διερώτησης) του ρόλου που μια κουλτούρα μπορεί να έχει σήμερα, όταν η έννοια του χώρου εκμηδενίζεται στον χρόνο- κεντρικό στοιχείο στη δυναμική του καπιταλισμού. Ποιες είναι, δηλαδή, οι πολιτισμικές συνέπειες της λεγόμενης εξαφάνισης του χώρου και του χρόνου, ως υλοποιημένων και απτών διαστάσεων της κοινωνικής ζωής; Μήπως η αναζήτηση ριζών και η ιστορική παράδοση προωθούνται και αναδιοργανώνονται ως ομοιώματα, απομιμήσεις ή/και ως κουλτούρα μουσείου, μέσα από την παρουσίαση ενός μερικώς απατηλού παρελθόντος;