Το ερευνητικό ντοκιμαντέρ Στην Αναζήτηση της Αιωνιότητας (2020) εμβαθύνει σε τέσσερα βασικά στοιχεία της φόρμας του Θόδωρου Αγγελόπουλου και φέρνει στο φως νέες πληροφορίες χρησιμοποιώντας και αναλύοντας δεδομένα από ημι-δομημένες συνεντεύξεις ερευνητών και κινηματογραφιστών. Το ερευνητικό ντοκιμαντέρ είναι μέρος του πρακτικού διδακτορικού του Δρ. Ιάκωβου Παναγόπουλου που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιου του κεντρικού Λανκασαιρ με τίτλο:“Reshaping Contemporary Greek Cinema Through a Re-evaluation of the Historical and Political Perspective of Theo Angelopoulos's Work”(Panagopoulos, 2019)

Το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται τη σχέση που μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα σε δύο διαφορετικά είδη μουσικής (Κλασικής και Ηλεκτρονικής), σκιαγραφώντας παράλληλα το πορτρέτο μιας επαγγελματία Μουσικού και καθηγήτριας Βιόλας στο Μουσικό Σχολείο Αθηνών.

Μια ημέρα της μητέρας μου. Παρουσιάζεται η ρουτίνα της, κάτι το οποίο προσωπικά βρίσκω πολύ ενδιαφέρον μιας και πιστεύω ότι στο "ασήμαντο" βρίσκεται ο αληθινός εαυτός ενός ανθρώπου.

Το θέμα του ντοκιμαντέρ είναι η γιαγιά μου η Αρετή. Έχω το όνομά της. Είναι πολύ απλός και γλυκός άνθρωπος. Θέλει πάντα να μας φροντίζει, να μας προσέχει και να μας ταΐζει.

Το ντοκιμαντέρ εστιάζει στην προσωπικότητα και την καθημερινή ζωή μιας ηλικιωμένης γυναίκας παρατηρώντας την μέσα στον προσωπικό της
χώρο.

Πορτρέτο του Αντώνη, ενός άστεγου που ζει στην παλιά πόλη της Κέρκυρας.

Το "Oh, Johnny!" αποτελεί ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για τον Γιάννη (Βινύλιος), το ενδιαφέρον του για τη μόδα και τη σχέση του με το drag show.

Ο ζωγράφος Πάρις Χατζηγιάννης, στο ατελιέ του, μιλάει για τον εαυτό του και τη ζωγραφική.

Το πορτρέτο ενός νέου, μοναχικού ανθρώπου που βρίσκεται σε μια ξένη χώρα και η μόνη του παρηγοριά είναι το τσιγάρο. Παρουσιάζεται η καθημερινότητά του κατά την οποία ζει με τα απαραίτητα και περιπλανιέται στην πόλη. Η θλίψη του προέρχεται από το γεγονός ότι βρίσκεται μόνος του χωρίς την οικογένεια του.

Είναι Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 1943 και η μικρή πόλη των Καλαβρύτων πυρπολείται από το κατοχικό στρατό της ναζιστικής Γερμανίας, ενώ ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός,
συγκεντρωμένος σε έναν κοντινό λόφο αφανίζεται από τα πυρά. Αυτό το έγκλημα πολέμου θα καταγραφεί στην ιστορία, μαζί με τη σφαγή της Μεραρχίας Άκουι, ως η μεγαλύτερη μαζική δολοφονία στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Τρεις άνδρες που έζησαν αυτά τα γεγονότα ως παιδιά, κλειδωμένοι με τα υπόλοιπα παιδιά, τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους στο δημοτικό σχολείο των Καλαβρύτων, θυμούνται αυτήν την τραυματική εμπειρία.