Εκτός Τόπου και Χρόνου
Πορτρέτο του Αντώνη, ενός άστεγου που ζει στην παλιά πόλη της Κέρκυρας.
Σχετικά Έργα
Το θέμα του ντοκιμαντέρ είναι η γιαγιά μου η Αρετή. Έχω το όνομά της. Είναι πολύ απλός και γλυκός άνθρωπος. Θέλει πάντα να μας φροντίζει, να μας προσέχει και να μας ταΐζει.
Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί έναν νέο που συλλέγει άχρηστες, για τους πολλούς, ηλεκτρονικές συσκευές. Γι’ αυτόν, μια χαλασμένη σκούπα ή μια σκουριασμένη σόμπα είναι ευκαιρία για να εξερευνήσει τον «εσωτερικό μικρόκοσμό» της, που αποτελείται από σύνθετα κυκλώματα, μοτέρ και ηλεκτρονικά συστήματα, και να τη μεταποιήσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να αποκτήσει ξανά ζωή.
Το ντοκιμαντέρ "Πορτρέτο" επιδιώκει, ως παρατηρητής που δεν επεμβαίνει και δεν αλληλεπιδρά, να παρουσιάσει αποσπάσματα από την καθημερινότητα μιας φοιτήτριας μουσικοθεραπείας όσον αφορά τη σχέση της με τη μουσική και τα μουσικά όργανα, δίνοντας έμφαση στις εκφράσεις και τις αντιδράσεις της ίδιας καθώς παράγει ήχους και αυτοσχεδιάζει.
Πορτρέτο της Δήμητρας Σαμαρά, μιας ταλαντούχας σχεδιάστριας μόδας που μόλις πριν λίγα χρόνια αποφάσισε να κυνηγήσει το όνειρο της. Μια μεγάλη ατυχία της ζωής της την οδήγησε να γίνει αυτό που ονειρευόταν καθώς ο μόνος τρόπος για να ξεπεράσει το μεγάλο σοκ ήταν να καταφύγει στο πάθος της. Μέσα από τη δημιουργία ενός φορέματος, από το μηδέν έως την τελική του μορφή, παρακολουθούμε μια παράλληλη εξέλιξη, την εξέλιξη της ίδιας, όπως την αφηγείται, αλλά και του κόκκινου φορέματος.
Το πορτρέτο ενός νέου, μοναχικού ανθρώπου που βρίσκεται σε μια ξένη χώρα και η μόνη του παρηγοριά είναι το τσιγάρο. Παρουσιάζεται η καθημερινότητά του κατά την οποία ζει με τα απαραίτητα και περιπλανιέται στην πόλη. Η θλίψη του προέρχεται από το γεγονός ότι βρίσκεται μόνος του χωρίς την οικογένεια του.
Ο Δημήτρης Μπέσιος ασχολείται με τον μοντελισμό πάνω από 45 χρόνια και απαντάει σε ερωτήσεις σχετικά με το χόμπι του.
Η "Κατασκευή" καταγράφει την πρόβα της ομάδας σύγχρονου χορού και ακροβασίας "Κι όμΩς κινείται" καθώς προετοιμάζεται για μια θεατρική παράσταση που θα κινηματογραφηθεί. Πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του δεύτερου lockdown στην Αθήνα μέσα σε ένα κλίμα γενικής αβεβαιότητας ως προς τον προγραμματισμό και την πραγματοποίηση δια ζώσης παραστάσεων. Στην "Κατασκευή" καταγράφεται με αυθόρμητο και αποσπασματικό τρόπο η επαναφορά των σωμάτων σε συνθήκες πρόβας, η ανάγκη για επικοινωνία και επανασύνδεση, καθώς και η ανάμνηση του μοιράσματος με τους θεατές που ακόμη διατηρεί την ελπίδα.
