Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας

Το animation είναι η εμψύχωση του παραμυθιού " Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας". " Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας " είναι μια από τις ιστορίες του ψυχίατρου Χόρχε Μπουκάι από το βιβλίο του "Να σου πω μια ιστορία" που την αφηγείται στον θεραπευόμενο του. Αναφέρεται στην απορία ενός παιδιού που παρατηρεί ότι ένας τεράστιος ελέφαντας του τσίρκου παραμένει δεμένος σε ένα μικρό ξυλαράκι χωρίς να προσπαθεί να ελευθερωθεί και χωρίς να διαμαρτύρεται. Ο ελέφαντας του τσίρκου παρέμενε δεμένος στο μικροσκοπικό του παλούκι γιατί «η ανάμνηση της αδυναμίας που ένιωσε λίγο μετά τη γέννησή του είναι χαραγμένη στη μνήμη του».
Σκηνοθεσία-animation: Πάπα Άλκηστις, Μουσική Σύνθεση και εκτέλεση: Κοκκόλη Νίκη, Επεξεργασία Ήχου: Ματσάγκα Χρυσάνθη
Σχετικά Έργα
Το συγκεκριμένο έργο αποτελείται από πολλαπλές βιντεοσκοπημένες κυλίσεις προς τα κάτω (scroll down) γνωστών μέσων κοινωνικής δικτύωσης από κινητό τηλέφωνο (smart phone) οι οποίες προβάλλονται σε οριζόντια διάταξη και με συνεχόμενη ροή. Σε δεύτερη ανάγνωση και αφού ο θεατής απομακρυνθεί από την επί μέρους πληροφορία συνειδητοποιεί ότι σε όλη την έκταση του το βίντεο σχηματίζεται η ελληνική σημαία. Το έργο επιχειρεί να θέσει ερωτήματα που αφορούν τη διαρκώς αυξανόμενη χρήση, που καταλήγει κατάχρηση, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην ελληνική καθημερινότητα. Λειτουργώντας άλλοτε ως μέσα επικοινωνίας και ενημέρωσης και άλλοτε ως εργαλεία χειραγώγησης, τα αποκαλούμενα social media απασχολούν και επηρεάζουν έντονα το κοινωνικό σύνολο, ενώ οι δημοσιεύσεις των πολλαπλών χρηστών τους αποτελούν πλέον αναπόσπαστο τμήμα του σύγχρονου (ψηφιακού) δημόσιου χώρου.
Το παρόν έργο αποτελεί μια ψηφιακή, διαδραστική, οπτικοακουστική εφαρμογή που δύναται να λειτουργεί είτε ως εικονική εγκατάσταση με ταυτόχρονη προβολή του περιεχομένου σε φυσικό χώρο είτε ως εκτελέσιμο ψηφιακό πολυμέσο σε οποιοδήποτε ηλεκτρονική υπολογιστή, συμβατό με τις τεχνικές προδιαγραφές της. Πραγματεύεται τη ροή της πληροφορίας, τη δημιουργία, συλλογή, αποθήκευση, ερμηνεία και αξιοποίησή της μέσα από αντιληπτικούς μηχανισμούς που μεταλλάσσονται -επαυξάνονται ή υποβαθμίζονται- με τα διαθέσιμα εργαλεία της ψηφιακής πραγματικότητας και τη μετουσίωση αυτής από μια αλληλουχία σειριακών τιμών παρακείμενων και αναφορικών σε ένα ενιαίο συγκείμενο, σε αυτό που αποκαλείται ως νόημα ή σημασία. Οι συμμέτοχοι αυτής της πραγματικότητας καλούνται να εμπλακούν στο βαθμό νοηματοδότησης που τους εκφράζει και που κυμαίνεται από την καθαρά προσληπτική και εμπειρική θέαση έως την μανιώδη αποσαφήνιση του συνόλου του περιεχομένου.
Animation κοινωνικής ευαισθητοποίησης με θέμα την οδική ασφάλεια. Τονίζει τη χρήση του κράνους για την οδήγηση των δίκυκλων μηχανών.
Το έργο ATHENDS είναι μια διαδραστική εγκατάσταση που έχει ως σκοπό της τον σχολιασμό του ελληνικού μέσου επικοινωνία και το πως αυτό επιτελεί τον σκοπό του με γνώμονα την βίαιη και άνευ φίλτρου μετάδοση της πληροφορίας.
Η πηγή των δακρύων: Ένας τόπος σημαντικός ήδη από την περίοδο που οι Άραβες βρίσκονταν στην περιοχή. Μέσω της πηγής υδροδοτούταν όλη η περιοχή της Ανδαλουσίας φτάνοντας μέχρι τη Μαδρίτη. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Federico Garcia Lorca οδηγείται εκεί και εκτελείται. Το έργο του τροφοδότησε με τη σειρά του ολόκληρη την Ισπανία και διαδόθηκε και στον υπόλοιπο κόσμο. Στο ντοκιμαντέρ μπλέκονται γεγονότα της ζωής του με δραματοποιημένα αποσπάσματα από το έργο του, με στόχο το Duende (όπως έλεγε και ο ίδιος), την πεμπτουσία των πραγμάτων.
Το έργο εστιάζει το βλέμμα του θεατη σε κοντινά πλάνα λουλουδιών ως στοιχεία της ομορφιάς της φύσης και της ψυχικής ανάτασης που δημιουργείται από την επαφή μαζί της.
Το animation αυτό είναι μια σύντομη παρουσίαση στιγμών από τις ζωές των κατοίκων μιας πολυκατοικίας. Κεντρικό θέμα για την εξέλιξη της ιστορίας ήταν η αποτύπωση της εικόνας της κατοίκησης κάποιων ανθρώπων σε μια πολυκατοικία. Ένοικοι ενός κτηρίου, άνθρωποι που ζουν ο ένας δίπλα στον άλλον και συγχρόνως πολύ μακριά από τον άλλον. Μια κατάσταση η οποία επικρατεί σε όλες τις μεγαλουπόλεις όπου είναι πολύ έντονο το φαινόμενο της αποξένωσης μεταξύ των κατοίκων και πόσο μάλιστα στα κτήρια τα οποία ζουν, μου κέντρισε το ενδιαφέρον για την δημιουργία της ιστορίας αυτής.
Για να αφηγηθώ την ιστορία μου επιλέγω ως χώρο παρουσίασης των ηρώων τα παράθυρα των διαμερισμάτων.Τα παράθυρα ήταν πάντα ένα στοιχείο του σπιτιού, εκτός από την πόρτα, το οποίο συνέδεε τον έξω περιβάλοντα χώρο με τον μέσα. Επίσης, ο ρόλος τους τα παλαιότερα χρόνια, ήταν για να επικοινωνούν οι κάτοικοι μεταξύ τους, όπως και πολλές φορές χρησιμοποιούνταν για την άντληση ” κουτσομπολιών” μεταξύ των γειτόνων. Τα τελευταία χρόνια οι συνήθειες αυτές δεν είναι τόσο έντονες όσο παλιά, αλλά διατηρούνται ακόμα σε κάποιες μικρές περιοχές όπως και στα νησιά.
Το έργο αποτελεί μια ιστορία αγάπης μεταξύ ενός γυναικείου αγάλματος και ενός άνδρα. Αφορά τους ευσεβείς πόθους των ανθρώπων όπως τις εφαρμόζουν στις διαπροσωπικές σχέσεις που αναπτύσσουν.
Έκλεισα τα μάτια και ακούγοντας έναν ήχο άρχισαν οι εικόνες να μου κατακλύζουν το μυαλό. Μετά από πολλές αποτυπώσεις των εικόνων σε σχέδια επέλεξα αυτήν την αφήγηση.
Επέλεξα να τονίσω τον στροβιλισμό που ένιωθα.
Ήταν ένας αυθόρμητος τρόπος να καταγράψω όσα βίωσα.
Ο κάθε άνθρωπος μέσα από τα δικά του αισθητηριακά όργανα βιώνει την ατμόσφαιρα κάθε συνθήκης. Όλα εξαρτώνται από τον ίδιο τον εαυτό, το εσωτερικό, το μυαλό, τον τρόπο αντίληψης, δράσης, την οπτική.
Έτσι, και οι δικές μου εικόνες, αυτές που γεννήθηκαν από το μυαλό μου προς το μυαλό μου.
Ίσως είναι παράνοια του μυαλού και μπορεί κανείς να το αποδημήσει.
Αυτό είναι το πιο δύσκολο,
η αποδόμηση ατμοσφαιρών - εμπειριών - μνήμων που εμπεριέχουν συναίσθημα.
Γιατί οι συναισθηματικές παράνοιες σαν σκιές τρέφονται από την επανάληψη και την επιμονή.
Χορεύουν σαν ερινύες του μυαλού και
το σώμα φτάνει να είναι παρατηρητής εξοβελισμένος.
Το "Dharmadhatu" αποτελεί ένα πειραματικό οπτικοακουστικό βίντεο με γραμμική αφήγηση. Εικαστικά έχει δημιουργηθεί με πρωτότυπη πειραματική τεχνική, όπου κάθε καρέ προκύπτει από live καταγραφή της συμπεριφοράς ρέοντων χρωμάτων που πάλλονται σε ζωγραφική επιφάνεια. Οι αφαιρετικές εικόνες που δημιουργούνται, άλλες φορές έρχονται σε αντίθεση και άλλες φορές πλαισιώνονται από την γραμμική αφήγηση του παραμυθιού που πλαισιώνει το έργο.