Ξεκινώντας με το λογοπαίγνιο του τίτλου- το οποίο συσχετίζει τον Εγκέφαλο (Brain) με τον Λαβύρινθο (Labyrinth)- η πολυκάναλη βίντεο–εγκατάσταση BRAIN_RINTH επιχειρεί μια ποιητική χαρτογράφηση των λειτουργιών του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη μνήμη, μέσα από διεπιστημονικές προσεγγίσεις που αφορούν στην τέχνη, την ιατρική και την τεχνολογία.
Το βίντεο ξεκινά με ένα Άλφα για να ολοκληρωθεί με ένα Ωμέγα, ενώ την αρχική σιωπή ακολουθεί ένας καταιγισμός άναρχων εικόνων, καθώς ένας εγκέφαλος σε έναν παροξυσμό ανασύρει μνήμες από το παρελθόν, για να καταλήξει και πάλι στη σιωπή.
Η ποιητική χαρτογράφηση ενός ανθρώπινου εγκέφαλου αντλεί υλικό από προσωπικά βιώματα με αφορμή ένα σώμα σε κρίση και ταυτόχρονα αναρωτάται: Λόγω του σοκ ενός τραύματος, η κατανόηση της λειτουργίας του σώματος, αλλά και της ίδιας της φύσης- πάνω στην οποία εναγωνίως προσπαθούμε να επιβληθούμε- μοιάζει απεγνωσμένη και αγχωτική. Αν λοιπόν, σταθούμε απέναντι στη φύση κρατώντας την απόσταση μιας αισθητικής ουδετερότητας, μήπως αυτό την κάνει να μοιάζει λιγότερο τρομακτική ;

Μικρού μήκους ντοκιμαντέρ για τις συνθήκες ζωής στον καταυλισμό των προσφύγων στο νησί της Σάμου. Καταγράφει θραύσματα από την καθημερινότητα των παιδιών και την προσωπική προσπάθεια ενός Αφγανού κατοίκου του καταυλισμού, καθώς παραδίδει μαθήματα αγγλικής γλώσσας σε άλλα μέλη της κοινότητάς του.

Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τη Λία, με τις αδέσποτες γάτες της Πλάκας και την Τούλα, τη θηλυκή σκυλίτσα που ζει στο Πεδίον του Άρεως. Η Λία αγαπάει και φροντίζει τα ζώα. Καθημερινά κυκλοφορεί με τροφή στην τσάντα της και ταίζει όποιο ζωάκι συναντήσει.

Ένας χώρος σχετικής απομόνωσης και μη επιρροής από το εξωτερικό περιβάλλον. Μαύρο πανί με ένα μικρό άνοιγμα που ο θεατής  μπαίνει μέσα φοράει ακουστικά και σε λούπα παίζει ένα ηχοτοπίο  που δημιούργησα.

Mε αφορμή τη προετοιμασία του ταξιδιού, την παραγωγική διαδικασία της συντήρησης, της επισκευής και των εργασιών στο χώρο του καρνάγιου δημιουργείται το έργο “Δάσος των Ανέμων”. Το έργο πήρε τον τίτλο του από τον ήχο που αφήνει ο άνεμος περνώντας από τα κατάρτια των σκαφών. Το Δάσος των Ανέμων είναι ένα 360 video animation οπού εξελίσσετε σε έναν θεατρικό χώρο και απροσδιόριστο χρόνο. Tο βιντεο αποδίδει την αθέατη πλευρά ενός ονείρου, του ονείρου του ταξιδιού και της προετοιμασίας του με της μορφές να αιωρούνται απρόσωπες στο χώρο ως υφασμάτινες φόρμες εργασίας, δημιουργώντας μια χορογραφημένη κινησιολογική διαδικασία αφήγησης . Oι μορφές τρίβουν γυαλίζουν και φέρουν εις πέρας κάθε λογής εργασία με την επαναλαμβανόμενη κίνηση τους, εώς ότου αφήνονται στο κενό σαν αντικείμενα σε μια ατέρμων ελεύθερη πτώση.

Η καθημερινότητα μέσα από τα μάτια του Βασίλη, ενός πολυδιάστατου ανθρώπου, με φιλελεύθερες ιδέες και έντονη ενέργεια για την ηλικία του.

Ο ζωγράφος Πάρις Χατζηγιάννης, στο ατελιέ του, μιλάει για τον εαυτό του και τη ζωγραφική.

Ένα έργο που βασίζεται στους κανόνες της κινητικής ποίησης και πραγματεύεται τη σχέση μεταξύ Χώρου και Εαυτού. Ο Χώρος που το Εγώ μας ορίζει είναι εύπλαστος, βάλλεται, μεταβάλλεται και συνδιαλέγεται με τον Χώρο των Άλλων. Φυσικός και μη, ο Χώρος που καλύπτεται από το Εγώ, ετεροκαθορίζεται και αλλάζει συνεχώς στο διηνεκές.

Το ντοκιμαντέρ "Πορτρέτο" επιδιώκει, ως παρατηρητής που δεν επεμβαίνει και δεν αλληλεπιδρά, να παρουσιάσει αποσπάσματα από την καθημερινότητα μιας φοιτήτριας μουσικοθεραπείας όσον αφορά τη σχέση της με τη μουσική και τα μουσικά όργανα, δίνοντας έμφαση στις εκφράσεις και τις αντιδράσεις της ίδιας καθώς παράγει ήχους και αυτοσχεδιάζει.