Οι μύθοι είναι ζωντανές ιστορίες που επιβιώνουν στο πέρασμα των χρόνων, βιώνουν τις αλλαγές, προσαρμόζονται, αλλά συνεχίζουν να προσφέρουν υλικό προς στοχασμό, έρευνα και δημιουργία. Η διαδραστική οπτικοακουστική θεατρική performance INRIRI θέτει ζητήματα μεταφοράς ενός αρχετυπικού μύθου σε μία πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη εποχή με στοιχεία σωματικού θεάτρου και ενσωματωμένη διαδραστική τεχνολογία στο χώρο. Μέρος της ιστορίας ένας μύθος της Καραϊβικής που μεταμορφώνει το σώμα, ένας τρυποκάρυδος και νέες τεχνολογίες στο χώρο.

Αυτό είναι το πρώτο βίντεο της οπτικοακουστικής μου εγκατάστασης με τίτλο "Riot Strike Riot". Στη συγκεκριμένη εγκατάσταση παρουσιάστηκε από μία υποκειμενική οπτική, η κοινωνικοπολιτική εικόνα του σήμερα μέσω οπτικοακουστικών ψηφιακών μέσων και αντικειμένων. O τίτλος είναι από το ομώνυμο βιβλίο του Joshua Clover.

Η βιντεοεγκατάσταση στην έκθεση τονίζει και ταυτοχρόνως αναιρεί τη χρονικότητα ενός μέσου που η κυρίαρχη μορφή έκφρασης του είναι ο χώρος.

Η ατμόσφαιρα του χώρου και η συναισθηματική φόρτιση είναι τα κυρίαρχα σημεία στο έργο. Τα παράθυρα ως πρωταγωνιστές έχουν διττή σημασία. Τα διαδικτυακά παράθυρα -καρτέλες- ως μέσο κοινωνικοποίησης και επικοινωνίας, υποκατάστατο μιας ζωής.

Η συγκεκριμένη πτυχιακή εργασία αφορά την παραγωγή, την σκηνοθεσία και τη δημιουργία animation ενός videoclip σύγχρονου χορού διάρκειας τεσσάρων (4) λεπτών. O τίτλος του είναι «ΛΗΘΗ: Videoclip με την τεχνική του Rotoscoping» και έχει ως θέμα την απώλεια ενός μεγάλου καλοκαιρινού έρωτα και τον πόνο που έρχεται όταν αυτός τελειώνει. Στόχος της είναι να συνδυαστούν αρμονικά όλα τα στοιχεία δηλαδή ο χορός, το περιβάλλον, τα χρώματα, η μουσική και το animation προκειμένου να δημιουργήσει στο θεατή ένα αίσθημα νοσταλγίας και μελαγχολίας.

Στην εικόνα του σώματος ενυπάρχει κάθε έκφραση του υποκειμένου δηλώνοντας την έλλειψη του είναι, την οποία προσπαθεί να καλύψει η επιθυμία.

Το μεταβαλλόμενο αυτό κάδρο αντιπροσωπεύει μία αλληγορική εικόνα της ανθρώπινης φύσης, η οποία όταν βρίσκεται σε διαλεκτική με τον έξω κόσμο -κατά τη μετάβαση από την ιδιωτικη στη δημόσια ζωή- βιώνει αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα ενδοιασμού, προσμονής, επιφυλα κτικότητας, περιέργειας και εξωστρέφειας.

This art piece is trying to express the struggle between letting go ας one would use nature for meditative reasons and the over controlling mind fixating on patterns deriving from sea foam lines.

Καθώς η '' Έναστρη Νύχτα'' του Βίνσεντ Βαν Γκογκ αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου έργα ζωγραφικής, δημιούργησα μια ηχητική σύνθεση με κύριο στόχο τη δημιουργία ατμόσφαιρας με μια πιο ελεύθερη και αφαιρετική προσέγγιση . Αποτυπώνονται οι μικρές πινελιές, τα χρώματα , η στροβιλώδης ροή , το φυσικό τοπίο του πίνακα και η ψυχοσύνθεση του καλλιτέχνη. Το κομμάτι σε συνδυασμό με δυο εικόνες αποτελείται απο τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος ,παρουσιάζεται το νυχτερινό τοπίο, στο δεύτερο τα έντονα συναισθήματα του καλλιτέχνη και στο τρίτο η φύση με τη δύναμη της που ηρεμεί την ψυχή του ανθρώπου.

Η πηγή των δακρύων: Ένας τόπος σημαντικός ήδη από την περίοδο που οι Άραβες βρίσκονταν στην περιοχή. Μέσω της πηγής υδροδοτούταν όλη η περιοχή της Ανδαλουσίας φτάνοντας μέχρι τη Μαδρίτη. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Federico Garcia Lorca οδηγείται εκεί και εκτελείται. Το έργο του τροφοδότησε με τη σειρά του ολόκληρη την Ισπανία και διαδόθηκε και στον υπόλοιπο κόσμο. Στο ντοκιμαντέρ μπλέκονται γεγονότα της ζωής του με δραματοποιημένα αποσπάσματα από το έργο του, με στόχο το Duende (όπως έλεγε και ο ίδιος), την πεμπτουσία των πραγμάτων.